2 lutego obchodzimy jedno z najstarszych Świąt w Kościele Katolickim. Święto Ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia, było obchodzone w Jerozolimie od IV w.
Inna nazwa Święta – Matki Bożej Gromnicznej – wzięła się od towarzyszącej obchodom procesji ze świecami. W dniu ofiarowania Symeon, który jak czytamy w Ewangelii był już starcem, wziął na swoje ręce Pana Jezusa i wypowiedział prorocze słowa: "Światłość na oświecenie pogan i na chwałę Izraela" (Łk 2, 32).
W naszym kraju święto Ofiarowania Pana Jezusa jest ślinie związane z Maryją – stąd jego druga nazwa Matki Boskiej Gromnicznej jest bardziej popularna. Kiedyś, często zapalano gromnice w chwilach niebezpieczeństw, klęsk i innych zdarzeń grożących śmiercią, a szczególnie w trakcie burz, kiedy przy zapalonej gromnicy modlono się – prosząc Maryję o ochronę przed mającym nadejść niebezpieczeństwem. Rozpowszechnił się również zwyczaj wręczania gromnic konającym, co miało ochronić ich dusze przez złymi duchami. 2 lutego kończy się okres śpiewania w Kościołach kolęd. Rozbiera się także żłóbki i choinki.